197
குருதி நிணம் தீரா மண்
பிணங்களும் எஞ்சாத தேசம்
சிதைமேடுகள் மீதும்குருதி
சிதலுறூம் காயம்
இராணுவ சப்பாத்துக்களின்
கீழ் எல்லாமும்
ஆனாலும் எழுந்தது தேசம்
அதனாலும் எழுந்தது தேசம்
சிறகுடைத்து வீசப்பட்ட
ஒரு பறவையின்
சிறகசைப்பைப்போல
கால்களற்றவரும் நடந்தனர்
கைகளற்றவரும் ஏந்தினர் கொடியை
விழிகளற்றவரும் ஏற்றினர் சுடரை
சொற்களற்றவரும் எழுதினர் பதாகையை
விழிகளற்றவரும் ஏற்றினர் சுடரை
சொற்களற்றவரும் எழுதினர் பதாகையை
இல்லாதவர்களின் இருதயங்களைச் சுமந்து
தொண்டைக் குழிகளில்
நெடுநாளுறைந்த
பெருங்குரல்
காட்டாற்றைப்போலப் பெருக
நெடுநாளுறைந்த
பெருங்குரல்
காட்டாற்றைப்போலப் பெருக
இப்போதும்
வீழ்த்தப்பட்டவர்களின்
பெருஞ்சொற்களில் கனன்றது
வாழ்வின் கனவுதான்
பிரளயம் கடந்து
ஊழி கடந்து
அகல விரிந்து பூத்த
பூவரசம் பூப்போல.
Spread the love
