“காணாமல் ஆக்கப்பட்ட எனது மகனின் தொலைபேசியை பாவித்தது சரத்சந்திர என்ற காவற்துறை அதிகாரி”  

எனது மகனை 10 வரு­டங்­க­ளாக தேடி அலை­கின்றேன் என  2008 ஆம் ஆண்டில்  காணாமல்போன  மொரட்டுவ பல்­க­லைக்­க­ழக மாண­வனின்   தந்தை  ஜெனி­வாவில் தெரி­வித்துள்ளார்.

மொரட்­டுவை பல்­க­லைக்­க­ழக மாணவன் கடந்த 2008 ஆம் ஆண்டு காணாமல் போன நிலையில் ஐ.நா மனித உரி­மைகள் ஆணைக்­கு­ழுவில் நீதி கேட்பதற்காக   அவரது தந்­தையார் தர்­ம­கு­ல­சிங்கம்  ஜெனிவா சென்றுள்ளார்.

அங்கு கருத்து வெளியிட்ட அவர் “எனது மகன் கடந்த  2008 ஆம் ஆண்டு மார்ச் மாதம் 4 ஆம் திகதி லங்கா பெல் நிறு­வ­னத்­திற்கு பயிற்ச்­சி­களை பெற்­றுக்­கொள்ள சென்றிருந்தார்.  அதன் பின்னர் அவர் வீடு திரும்­ப­வில்லை. இப்­போது பத்து ஆண்­டுகள் ஆகின்­றன, இந்த காலத்தில் கொழும்பில் வெள்­ள­வத்தை, கொள்­ளுப்­பிட்டி காவல் நிலை­யங்­க­ளிலும் காவல் துறை தலைமை அலு­வ­ல­கத்­திலும், குற்­றப்­பு­ல­னாய்வு பிரிவு உள்­ளிட்ட அனைத்து காவல் நிலை­யங்­க­ளிலும் முறைப்­பா­டுகள் செய்­துள்ளோம். அதேபோல் அமைச்­சர்கள் பல­ரிடம் தமிழ் அமைச்­சர்கள் பல­ரி­டமும் இறுதி­யாக பிர­தமர் மற்றும் ஜனா­தி­பதி என அனை­வ­ரி­டமும் முறைப்­பாடு செய்துள்ளோம். காணாமல் போனோர் குறித்து கண்­ட­றிய அமைக்­கப்­பட்ட பர­ண­கம ஆணைக்­கு­ழு­விலும் நான் சாட்­சியம் வழங்­கி­யுள்ளேன். முழு­மை­யான விப­ரங்­களை இதில் கொடுத்­துள்ளேன்.

எனது மகன் காணாமல் போனமை குறித்து ஆதா­ர­பூர்­வ­மான தக­வல்­களை நான் சேக­ரித்­து­ கொண்­டுள்ளேன். இலங்கை மனித உரி­மைகள் ஆணைக்­குழு இயங்­காத பொம்­மை­யாக செயற்­பட்டு வரு­கின்­றது. அதன் செயற்­பாட்டால் எமக்கு எந்த நன்­மையும்  இல்லை. காவற்துறையும்  தக­வல்­களை பதிவு செய்­து­கொண்­டுள்­ளதே தவிர உண்­மை­களை கூறவோ கண்­ட­றி­யவோ முடி­யாத நிலைமை காணப்­ப­டு­கின்­றது. இது­வரை எந்த முன்­னேற்­றங்­களும் இல்லை.

பூசா முகாமில் எனது மகன் உள்ளார் என்ற தகவல் கிடைத்து எனது மனைவி அங்கு சென்­றி­ருந்தார். எனது மகன் குறித்து முழு­மை­யான தக­வல்­களை கொடுத்து அவரை அடை­யா­ள­ப்ப­டுத்­திய பின்னர் பார்­வை­யிட அனு­மதி வழங்­கப்­ப­டு­வது வழக்கம். அதே நடை­மு­றையில் எனது மகன் இருக்­கின்றார் என கூறி அனு­மதி வழங்கப்பட்டது. அதன் பின்னர்  எனது மனைவி அனு­ம­திக்­கப்­பட்­டி­ருந்தார்.

எனினும் சிறிது நேரத்தின் பின்னர் யாரு­டைய தலை­யீடு என தெரி­ய­வில்லை எங்­களை தடுத்­து­விட்­டனர். பின்னர் அவர் பிரத்­தி­யே­க­மாக ஒரு சிறையில் இருப்பதாகவும் அங்கு எவ­ருக்­குமே பார்­வை­யிட அனு­மதி இல்லை எனவும் நாம் அறிந்­துகொண்டோம். மீண்டும் நாம் சில முயற்­சி­களை மேற்­கொண்டோம். அங்கு உள்ள சில காவல்துறை உறுப்­பி­னர்­க­ளுக்கு எனது மகன் குறித்து தக­வல்கள் தெரியும் என உறு­தி­யாக கூற முடியும். எனது மகனின் தொலைபேசியை பாவித்தது ஒரு காவற்துறை  அதிகாரி என்பது நீதிமன்றத்தில் உறுதியாக்கப்பட்டுள்ளது. அவரது பெயர் சரத் சந்திர என தெரிவித்துள்ளனர். எனக்கு மேலும் தகவல்கள் கிடைக்க வேண்டும் என அழுத்தம் கொடுத்து வருகின்றேன்.” எனத் தெரிவித்துள்ளார்.